konie andaluzyjskie
Konie andaluzyjskie, koń andaluzyjski inaczej konie hiszpańskie, to po koniach pełnej krwi angielskiej jeden z elitarnych przedstawicieli ras końskich. Pochodzi ze starej Hiszpanii, konkretnie okolic Jerez de la Frontera, Kordowy i Sewilli, gdzie o czystość ich rasy dbali miejscowi mnisi.
- Pochodzenie
Konie andaluzyjskie pochodzą od kuców Sorraia, które występują jeszcze w niewielkiej liczbie w Portugalii. W żyłach zwierząt tej starożytnej rasy płynie krew orientalna. Konie iberyjskie były tak cenione, że ich wywóz bez zezwolenia karano śmiercią. Klasztory z rejonów południowych utrzymywały najczystsze linie. W drugiej połowie naszego tysiąclecia konie hiszpańskie występowały na wszystkich dworach książęcych jako szczyt końskiej arystokracji. Wraz z ograniczeniem zastosowania ciężkich koni rycerskich nastąpił rozwój szkół jazdy, które dały początek dzisiejszej konkurencji ujeżdżenia. Hiszpańskie konie szlachetne wywarły duży wpływ na inne rasy, np. lipicańską, fryderyksborską, kladrubską, neapolitańską i fryzyjską. Księgę hodowlaną założona w roku 1912 i odtąd hoduje się tę rasę pod nazwą Pura Raza Espanola.
- Budowa
Szlachetny koń rasy andaluzyjskiej o cechach budowy charakterystycznych dla koni iberyjskich., szczególnie przydatny do wyższej szkoły jazdy. Zwięzłej budowy, średnio duży, muskularny, o eleganckich ruchach i dużych zdolnościach do skoków. Głowa sucha i szlachetna, o profilu prostym lub lekko wklęsłym. Szyja mocna, wysoko osadzona. Łopatki ukośne, nadpęcia krótkie. Kończyny suche, czasami nieco zbyt delikatne. Partia zadu dobrze umięśniona. Tułów krępy, z harmonijną linią grzbietu. Najczęstsze jest umaszczenie siwe, ale występuje także gniade, bułane i kare. Wysokość w kłębie 155-162 cm.
konie appaloosa
 |
- Pochodzenie
O tym, że konie tarantowe były znane już dawno temu świadczą m.in. rysunki naskalne wykonane 20 tys. lat temu. Były znane w Danii (rasa knabstrup), Francji, Wielkiej Brytanii (blagdon lub chubbarie). Najdłuższą historię ma jednak w USA, gdzie ich wyhodowaniem zajęli się wspomniani już wyżej Indianie. Ich początki na nowym kontynencie wiążą się z przywiezieniem koni hiszpańskich przez konkwistadorów. Indianie przywiązywali olbrzymią wagę do starannej selekcji, co zaowocowało powstaniem silnego, wyróżniającego się umaszczeniem konia roboczego.
- Budowa
Konie Appaloosa charakteryzują się mniejszym wzrostem niż konie angielskie czy angloarabskie, wynosi ono przeciętnie w granicach od 142 do 152 cm. Do typowych cech tego konia można z pewnością zaliczyć różnorodne umaszczenie (leopard – jajowate plamy na białym tle, snowflake – plany wyraźne zwłaszcza na zadzie, blanket – biały zad bez plam, marble – równo rozłożone plamy na całym ciele, frost – białe plamy na ciemnym tle). Skóra, szczególnie przy nozdrzach, jest wyraźnie cętkowana, typową cechą apoloosa jest wyraźnie widoczna białkówka oka. Druga, typowa cecha tego konia to krótka i rzadka grzywa. Krótki, cienki i mało uwłosiony jest także jego ogon. Wyjątkowo dobre, bo mocne kopyta sprzyjają jego rekreacyjnej i wyścigowej roli. W wyniku krzyżówki apoloosa z quarter horse, do której doszło w USA, konie też mają silnie rozbudowany zad.
- Ciekawostki
Koń appaloosa jest idealnym koniem do przejażdżek i wszelkiego rodzaju rekreacji, bez względu na stopień umiejętności jeździeckich. Wykorzystywany jest zarówno jako koń pasterski, wyścigowy, koń paradny czy skoczek. Pozwala na to nie tylko jego siła, ale także łagodne usposobienie, które sprawia, że koń ten jest niezwykle chętny do współpracy. To efekt hodowli Indian, którzy zwracali szczególną uwagę na to, aby apoloosa były praktyczne, wytrzymałe,s łużyły zarówno w czasie wojny, jak i polowań.
konie kuce
Konie kuce to najmniejsze konie wykazujące cechy koni prymitywnych. Na pierwszy rzut oka wydają się być ociężałe, ale to tylko wrażenie. W rzeczywistości są niezwykle żywe i żwawe. Mimo małego wzrostu potrafią być niegrzeczne, a nawet nieznośne – potrafią ugryźć, a nawet kopnąć. Choć zdarzają się również spokojne osobniki. Przede wszystkim są jednak wytrzymałe, często stosuje się je do jazdy konnej i hipoterapii dzieci. Można je również spotkać w cyrku.
- Pochodzenie
Konie kuce to konie, które wywodzą się niemalże ze wszystkich zakątków świata, gdyż rasę tworzy kilkanaście odmian. Wszystkie łączy jedno – wyhodowane były w ciężkich warunkach, dlatego charakteryzują się olbrzymią wytrzymałością i odpornością. Hodowane były w stadach, dlatego nie lubią być same.
- Budowa
Koń kuc charakteryzuje się niewielkim wzrostem, wysokość w kłębie nie przekracza 150 cm. Ich wyróżnikiem jest bujna grzywa i puszysty ogon. Potrafią doskonale dostosować się do panujących warunków – w czasie zimy ich sierść jest dłuższa i grubsza, natomiast latem zmienia się w gładką i lśniącą. Zazwyczaj posiadają proporcjonalną budowę, głowa jest średniej wielkości, grzbiet szeroki oraz lekko ścięty zad. Tułów jest brzuchaty, nogi są niskie z twardymi, okrągłymi kopytami. Najpopularniejsze umaszczenie kuców to: siwe, kasztanowate, kare.
- Ciekawostki
Kuc szetlandzki uznawany jest za najsilniejszego konia na świecie, stąd jego rola konia roboczego. Dawniej często stosowany był do prac pociągowych, a nawet transportu węgla. Ciężka praca doprowadziła do tego, że ich populacja zmniejszyła się, podobnie jak żywotność. Dziś zazwyczaj używa się ich do zaprzęgu bryczką, dzięki możliwości pokonania nawet 30 km w zaledwie kilka godzin. Małe kuce pełnią często rolę atrakcji – świetnie spisują się w cyrku, skokach przez przeszkody, są także nieocenione w leczniczej hipoterapii
konie polskie
Konie polskie to jedna z popularniejszych ras w naszym kraju zaliczana do późnodojrzewających, długowiecznych i niezwykle odpornych zarówno na panujące warunki, jak i choroby. Ich przodkami były tarpany zamieszkujące kiedyś lasy środkowej Europy. Jest on szczególnie ceniony za inteligencję i łagodny charakter.
- Koniki polskie - pochodzenie
Rasa wywodzi się od tarpanów. Pod koniec XVIII wieku ostatnie tarpany umieszczono w zwierzyńcu koło Biłgoraja, w momencie zlikwidowania go konie trafiły w ręce miejscowych chłopów, którzy zaczęli krzyżować je ze zwykłymi, roboczymi końmi. Efektem tej krzyżówki były właśnie konie polskie. Dziś przywiązuje się wielką wagę do hodowli koni czystej rasy. W tym celu trzymane są one w specjalnych rezerwatach, m.in. w Stacji badawczej PAN w Popielnie.
- Budowa - koń polski rasa
Koń polski charakteryzuje się silną, krępą budową. Są zaliczane do niższych ras, przeciętnie osiągają bowiem wysokość w granicach 130-140cm. Głowa jest ciężka, a szyja nisko osadzona. Wyróżnikiem rasy polskiej jest wyraźny kłąb, głęboka klatka piersiowa i ścięty zad. Jeśli chodzi o ubarwienie, to jest ono głównie myszate, z pręgami na kończynach i czarną pręgą na grzbiecie.
- Ciekawostki
Konie polskie to doskonała propozycja dla miłośników ras wierzchowych – doskonale radzi sobie ze wszystkimi chodami, jest doskonałym wierzchowcem zarówno dla dzieci, jak i młodzieży. Radzi sobie również jako koń zaprzęgowy, z tego względu jest częstą rasą stosowaną przez rolników. Co ważne, stosowany jest także do badań naukowych.
Konie polskie, mają duże znaczenie dla rozwoju ras polskich i rosyjskich.
.